Draadje voor draadje

Weven heeft iets magisch. Je begint met lange draden, de schering en de inslag. Je hebt een idee in je hoofd, en kiest kleuren en materiaal. Als je klaar bent met weven, heb je stof in je handen. En na het afwerken, heb je een wandkleed om je huis mee te versieren.

Joke Warner volgde de opleiding tot onderwijzer in Utrecht. Daar hoorde vroeger ook de ‘Nuttige Handwerken’ bij.(breien, haken stoffen versieren, verstellen en naaien}. Textiele werkvormen en -technieken hebben haar altijd geboeid. Maar toen zij van haar schoonmoeder een weefgetouw kreeg, werd weven haar passie. Vooral het ontwerpen en weven van wandkleden boeit haar. Ze kan er alle kanten mee op. Soms werkt zij met fijne garens, of maakt met dikke wol tapijtknopen. Met vodden en zelfs me papierstroken maakt zij kunst . Als eenmaal de scheringdraden zijn opgespannen, kan je daar van alles in vlechten. Op de keper beschouwd is weven niet anders dan vlechten.

Joke had een drukke baan bij het speciaal onderwijs in Aalten. In haar vrije tijd was het heerlijk ontspannen om creatieve ideeën uit te werken op het weefgetouw. De ene keer is het een ontwerp op ware grootte uit dat achter de scheringdraden bevestigd wordt, de kleurvlakken worden dan ‘ingevuld’. Soms is het materiaal zelf inspirerend en groeit het werk onder haar handen, dan weer was een van de kriebeltekeningetjes gemaakt tijdens vergaderingen een inspiratiebron.

Joke vindt het leuk om te exposeren en haar werk te laten zien.

Deze expositie kan anderen inspireren om ook eens met draadjes aan de slag te gaan. Dat kan al op een eenvoudig weefraam.

Eerder exposeerde Joke reeds in Aalten, Winterswijk, Weimar(D) en Vierakker.